voetbal

voetbal is een van de meest populaire sporten in nederland. je zou het onze
nationale sport kunnen noemen, maar dan doe je andere landen tekort. ook in
duitsland, engeland en brazilie is voetbal een hele populaire sport. hoe komt
het toch dat wij zo van voetbal houden. misschien omdat het een van de meest
elementaire sporten is die er bestaat. 

een veld met twee goals, een lijn in het midden en lijnen langs de zijkant. het
is de bedoeling dat er een bal in een van de twee goals wordt geschopt zonder
dat je buiten die lijnen komt. dit is de taak van twee teams, bestaande uit elf
man, die tegen elkaar spelen. zij mogen de bal niet aanraken met armen of
handen, wel met hun lijf en benen. verder loopt er een man in een zwart pakje
over het veld die kijkt of de spelers wel de bal schoppen in plaats van elkaar.
zoals ik al zei; een elementaire sport.

misschien is de grootste charme van voetbal wel dat iedereen de regels kan
begrijpen. want de sport heeft charme. bij een wedstrijd zitten er duizenden
supporters op de tribunes die speciaal gekomen zijn om te kijken hoe hun team
vandaag de bal zal schoppen. natuurlijk zitten er ook een paar mensen op de
tribunes die gekomen zijn om te kijken hoe ze met een stomp het oog van hun
buurman blauw kunnen slaan, maar de meeste komen voor het spel. als de spits
van hun team de bal in goede goal schopt zijn ze tot tranen toe geroerd. dit
moet thuis nog eens opnieuw bekeken worden. studio sport heeft haar meeste
kijkers vanwege de uitgebreide voetbalsamenvattingen. want je kunt niet naar
iedere wedstrijd. 

voor voetbal is niets anders nodig dan een bal en twee teams. de goals kun je
ook wel op de grond tekenen of gewoon tussen twee bomen gaan staan. in afrika
wordt er ook heel veel gevoetbald, maar daar hebben de kinderen niets anders.
in nederland hebben de kinderen een heleboel speelgoed, maar voetballen toch
het liefst met hun vriendjes. het is simpel en altijd leuk. misschien is
voetbal daarom zo emotioneel voor de volwassen supporter. het doet hem denken
aan de tijd dat hij jong was en lekker met zijn vriendjes buitenspeelde. 

als dit zo is kan ik niet verklaren waarom voetbal dan toch zo veel agressie
opwekt onder supporters. nu heb ik het niet over hooligans, maar over de gewone
huisvader die zondagmiddag in het stadion naar ajax zit te kijken en roept:
"schop ze lek die stomme kankerjoden!" of, "geef die zwarte aap een banaan!"
wat vroeger spelen was, is nu agressie geworden. die agressie loopt soms zo uit
de hand dat er steeds hardere maatregelen t5egen moeten worden genomen.
scheidsrechters mogen straks niet alleen meer gele en rode kaarten uitdelen aan
de spelers, maar ook aan het publiek. als de scheidsrechter vindt dat het
publiek zich ernstig misdraagt kan hij hun een rode kaart geven en wordt de
wedstrijd gestaakt. dit heeft niets meer met een leuk potje voetbal te maken.

misschien worden agressie en voetbal dan toch al van jongsaf aan met elkaar
verbonden. ouders doen hun jonge zoontjes op voetbal en gaan de wedstrijden op
zondag 'meecoachen'. iedereen kent het beeld wel van de vader die met een rood
hoofd schreeuwend langs de lijn staat. voor jongetjes die goed kunnen
voetballen is dit niet zo'n probleem. zij zijn hun vaders held en topscoorder
van het team. jongetjes die niet zo goed kunnen voetballen, moeten, naast de
vernedering van een schreeuwende vader in het veld, zich thuis ook nog eens
verdedigen voor hun wanprestatie. zoiets zal best wat verborgen agressie
opleveren. en daar houden we ook al weer rekening mee.

in 2000 zal het wereldkampioenschap plaatsvinden in nederland. en dit is niet
zozeer een vreugdevolle belevenis, als wel eentje die een hoop voorbereiding
vergt. de m.e. krijgt al speciale trainingen met honden, rotterdam wordt
omgebouwd tot een soort versterkt fort en de kuip tot een kerker waar de
supporters gescheiden naar binnen en buiten gaan door buizen. burgemeester
peper van rotterdam heeft alvast laten weten dat hij ontslag neemt als er doden
vallen bij supportersrellen. we gaan er dus zeker vanuit dat er rellen komen,
maar als we maar genoeg maatregelen nemen vallen er misschien geen doden bij. 

voetbal is geen sport meer. het is uitgegroeid tot een soort internationale
oorlog en iedereen voelt zich geroepen om in woord en daad zijn team te
verdedigen. net als carlo picornie twee jaar geleden. en wat heeft hij er aan
gehad? hij is doodgeslagen om iets dat begon als een onschuldig spelletje. een
heel elementair spelletje dat iedereen kan begrijpen. dat iedereen met zo veel
plezier speelde toen hij klein was.