roodkapje en de hele boze ...wolf?

ergens in het hele grote dierenbos woont aan de eikenlaan nummer een
roodkapje. roodkapje is een klein, vrolijk meisje van acht jaar en draagt
altijd een rood kapje op het hoofd, dat haar oma nog heeft gemaakt. ze gaat
iedere dag op tijd naar school en doet heel goed haar best. omdat haar school
helemaal aan de andere kant van het donkere bos staat, moet ze een half uur
lopen voordat ze thuis is en dat vindt ze niet altijd even leuk. afgelopen week
bijvoorbeeld dacht ze achtervolgd te worden! ze hoorde iets ritselen in de
struiken en rende daarom zo hard als ze kon naar huis. thuis aangekomen
vertelde ze in tranen haar moeder het hele verhaal. ze werd achterna gezeten en
hoorde steeds geritsel tussen de blaadjes, maar er was helemaal niemand te
zien! moeder stelde haar gerust met de gedachte dat het misschien alleen maar
om een lief klein konijntje ging. 

	een paar dagen later kreeg ze toen ze uit school kwam van haar moeder
een niet zo leuke boodschap. de oma van roodkapje was plotseling erg ziek
geworden. hoe kon dat nu ineens? gisteren had roodkapje haar oma nog bezocht en
was er niets aan de hand! moeder had graag gewild dat roodkapje haar oma wat
lekkers zou brengen en wat gezond fruit, zodat oma snel weer beter zou worden
maar het leek moeder niet zo'n goed idee om roodkapje nu weer het hele bos door
te sturen. ze was net thuis uit school en moeder kon aan haar gezichtje zien
dat ze erg moe was. morgenmiddag zou roodkapje wel even langs kunnen gaan, want
dan was het woensdagmiddag en had roodkapje vrij.

	de volgende dag ging het kleine meisje op weg naar haar oma. met een
grote mand vol lekkers loopt ze door het bos waar het ook vandaag weer erg stil
is. ze zingt een liedje dat ze die morgen op school hebben geleerd en waarbij
de juffrouw haar nog zo had geprezen om haar mooie stem. vrolijk huppelt ze
over het bospad, totdat ze plotseling iets hoort. ze staat ineens stil, kijkt
om haar heen en probeert er achter te komen waar het geluid vandaan komt ze
ziet niks. was dat weer zo'n konijntje waar mama het over had? ja, dat zal wel.
niks om bang voor te zijn! rustig loopt ze verder en neuriet ze haar liedje.

	als ze bij oma komt, klopt ze netjes op de deur en wacht totdat er
wordt opengedaan. ze moet vandaag erg lang wachten en klopt nog maar eens een
keer. ook nu gebeurt er niets. oma lag toch ziek in bed? ze kan toch niet ziek
van huis zijn gegaan? ze besluit om achterom te lopen. bij de achterdeur klopt
ze nog eens en als ze niks hoort, gaat ze naar binnen, want deze deur is nooit
op slot. eenmaal binnengekomen roept ze dat ze er is en in de slaapkamer vindt
ze oma in bed. oma slaapt. vandaar dat ze roodkapje niet hoorde aankomen! het
meisje probeert haar oma wakker te schudden, maar dit lukt niet. wat moet ze nu
doen? ze gaat eerst maar eens al het lekkers opbergen in de keuken. plotseling
schrikt ze zich een ongeluk. wat was dat nu weer? de deur gaat achter haar open
en wie komt daar aan? ze laat haar mand uit de handen vallen... oma! oma
schrikt net zo hard als de kleine meid, want oma had haar kleinkind niet
gehoord, ook niet toen roodkapje haar probeerde wakker te maken. ze was wakker
geworden, omdat ze naar het toilet moest en hoorde toen gerommel in de keuken.
wat was ze blij haar kleine meisje te zien!

	zoals altijd vertelt oma roodkapje tijdens een kopje thee verhalen van
vroeger. zo ging er jaren geleden, toen oma nog een klein meisje was, het
verhaal dat de mensen bang waren in het bos. er gebeurde daar maar rare dingen!
alle rode besje in de struiken en rode bloemen die hier en daar stonden,
verdwenen zomaar! op den duur was er zelfs geen roodborstje meer te vinden, in
het hele bos niet! de mensen vertelden elkaar dat ze wel eens een wolf waren
tegengekomen met een hele bos rode bloemen in zijn mond. wat was dat nou voor
vreemde wolf? normaal gesproken zijn alleen stieren gevoelig voor de kleur
rood. er gingen verhalen de ronde dat die wolf misschien in een vorig leven wel
een stier was geweest. maar oma vond dat allemaal maar onzin en roodkapje en
oma moesten allebei hard lachen om het hele verhaal. aan het einde van de
middag nemen roodkapje en oma afscheid. het meisje is blij om te zien dat haar
oma zo is opgeknapt van haar bezoek. ze hebben een leuke middag gehad en veel
gelachen en dat heeft haar oma goed gedaan. roodkapje belooft haar oma om
volgende week weer te zullen komen.

	op de terugweg fluit ze weer hetzelfde deuntje als aan het begin van de
middag. wat zou mama trouwens vanavond koken? meestal maakt ze op
woensdagmiddag een hele grote stapel pannenkoeken, waar roodkapje zich elke
week weer ziek aan eet. zo lekker vindt ze die! ze loopt verder en trekt zich
niets meer aan van alle geluiden die ze om zich heen hoort. ze wist niet dat
konijnen zo'n herrie konden maken! tot plotseling... ze slaakt een gil omdat ze
van achteren vastgegrepen wordt! messcherpe nagels snijden in haar armen! ze
kan geen kant op, wat moet ze doen? wat gebeurt er allemaal? ze schreeuwt zo
hard als ze kan en schopt en slaat om zich heen, maar een groot gevaarte houdt
haar jankend en grommend in bedwang. ze voelt de haren van een beest in haar
nek. waarom heeft ze niet beter opgepast? gaat ze dood? met een knal valt ze op
de grond. ze blijft stil liggen. 

	enige tijd later opent ze haar ogen. ze kijkt verdwaasd om zich heen.
al haar spulletjes zijn uit de tas gevallen en liggen over het hele bospad.
haar kleren zijn vies van de modder. bloed druppelt uit haar armen. als ze
overeind komt, begint ze te huilen en weet ze niet goed welke kant ze op moet.
ze stopt haar spullen terug in de tas en strompelt verder het bospad af.

	een paar uur daarna ligt roodkapje in haar bed. met een paar
pannenkoeken in haar maag en toegedekt door moeder. ze is blij dat ze nog leeft
en niks is kwijtgeraakt. even later komt moeder echter de kamer binnen. waar is
het rode kapje van roodkapje gebleven? in de tas heeft ze het niet kunnen
vinden, terwijl het meisje toch zeker wist dat ze alles had meegenomen. als oma
beter is, maakt ze vast wel weer een nieuwe! 

die oma met haar rare verhalen...