de eenwording van europa europa wordt een! vandaag is het precies tien jaar geleden dat de muur viel. een land in europa, genadeloos opgesplitst in twee delen. nu, tien jaar later, is duitsland nog steeds hopeloos verdeeld. het liefst zouden oost en west zich van elkaar afscheiden en alleen verder gaan. ruim een halve eeuw geleden was er ook een europeaan die droomde van eenheid. zijn naam was adolf hitler. hij droomde van een verenigd europa onder een centraal bewind. toen deze man zijn droom probeerde te verwezenlijken vocht elk land in europa voor het behoud van zij eigen grenzen, eigen nationaliteit, eigen leven. nu, op de rand van een nieuw millennium, schijnen we het opnieuw te moeten proberen. de grenzen gaan open en de euro wordt ingevoerd. dit alles naar lichtend amerikaans voorbeeld, waar ze dit systeem al jaren eerder hebben ontdekt. noord-amerika als voorbeeld voor een toekomstig europa. alleen landen die rijk genoeg zijn en een minimale staatsschuld hebben mogen zich aansluiten bij een verenigd europa. dit is van tevoren natuurlijk goed bekeken. een gezonde monetaire unie is de eerste stap op wek naar volledige eenheid. voor geld is altijd ruimte, maar wat doen we met de asielzoekers? want nederland is vol, duitsland is vol, frankrijk is vol, en ga zo maar verder. als het erop aankomt is heel europa vol. toch moeten we straks ongehinderd het hele continent kunnen bereizen, met uitzondering van de wintersportvakanties in zwitserland, waarvoor je je paspoort nog nodig zal hebben. verder zullen landsgrenzen voortaan niet meer zijn dan een stippellijn op de kaarten. daarmee een land dus tot een staatje van het grote europa zal worden. hiermee is de eenwording nog niet compleet. we zullen binnenkort natuurlijk ook een europese taal moeten uitkiezen, die door iedereen gesproken gaat worden. dus studenten nederlands, duits frans en italiaans kunnen er nu maar beter het bijltje bij neergooien. waarschijnlijk kiezen we toch voor het engels, want dan kunnen we gemakkelijker met de amerikanen overweg. en degenen die echt een taal willen gaan studeren kunnen altijd nog spaans of russisch gaan doen. of klassiek-europese talen. misschien kunnen we toch nog een heleboel leren van de amerikanen. wie had dat nu ooit gedacht? het amerikaanse volk dat de hele dag hamburgers zit te eten voor de televisie. dat denkt dat parijs de hoofdstad van europa is en dat het vrijheidsbeeld als een klassiek kunstwerk ziet. het trotse resultaat van de 'melting pot'. toen de eerste pioniers naar amerika trokken moesten er vele verschillende culturen met elkaar samen leren leven. het ging langzaam, maar het ging (de native americans buiten beschouwing gelaten). langzaam versmolten de culturen van de pioniers uit alle uithoeken van de wereld, tot de uiteindelijke eenheid waarvan oprah winfrey nu het culturele hoogtepunt vormt. zoiets is natuurlijk niet alleen weggelegd voor amerikanen. dat kunnen europeanen ook! alleen is dat tot op heden nog toekomstmuziek. pas wanneer wij allemaal met hetzelfde geld betalen, zullen we met elkaar willen onderhandelen. om te kunnen onderhandelen zullen (tot grote vreugde van de middelbare scholier) allemaal dezelfde taal moeten spreken. als we allemaal dezelfde taal spreken zullen we elkaar misschien niet meer als buitenlander beschouwen en een ander minder als indringer gaan zien. maar zal dat er ooit van komen? het is heel moeilijk voor te stellen. en dan kijk ik alleen naar de nederlander. zijn meest typerende eigenschap: hij is nederlander. anderen voelen dit zo sterk dat heineken bier dit imago gebruikt in zijn televisiereclames. en natuurlijk zijn nederlanders eigenheimers. als ze naar frankrijk gaan nemen ze de caravan mee. ze rijden naar de camping waar ze jaar in jaar uit naast dezelfde nederlanders staan en 's avonds eten ze hun zelf meegebrachte boerenkool. met de fransen hebben ze geen contact, want dat zijn maar rare mensen me dat rare taaltje van ze. alleen op zondag eten we wel eens een stokbroodje. natuurlijk is dit een stereotype, maar er lopen genoeg mensen rond voor wie dit wel normaal is. en dat zijn natuurlijk niet alleen nederlanders. nu alle grote tendensen onze richting een eenwording lijken te sturen, komen er ook steeds meer mensen die niets voor een eenwording voelen. deze visie steekt in steeds meer landen de kop op en draagt namen als janmaat en haider. dit noemen we het nationalisme en hoewel de meeste mensen het al lang vergeten zijn, weten zij nog precies hoe iedereen ooit gevochten heeft voor het behoud van zijn nationaliteit. de eigen identiteit. zoiets mag natuurlijk nooit meer gebeuren. europa is er nog niet eens in geslaagd om de sporen van de laatste keer uit te wissen. laat ons eerst maar eens proberen goed samen te werken en mocht dat een keer lukken, dan zien we wel weer verder.