de dood van een docent henk de b. loopt donderdagmiddag in de thomas van aquinostraat ten hoogte van de bibliotheek van communicatiewetenschap, als hij achter zich een vreemd geluid meent te horen. nog voordat hij omkijkt klinkt er een schot. direct daarop vliegen de mussen op, op weg naar hun schuilplaats in de bomen. de kerkklok luidt 5 uur. op de gehele universiteit is het rustig. in de verte klinken voetstappen van iemand die wegrent, vervolgens slaat een portier dicht en rijdt ergens een auto met hoge snelheid weg. gedurende een half uur ligt henk de b. op straat voordat iemand hem opmerkt. een student komt naar buiten, ziet hem liggen en rent gillend naar binnen om het alarmnummer te bellen. als ze vijf minuten later weer buitenkomt, heeft zich inmiddels een groep gevormd rondom de dode man. er klinken kreten van afschuw en ontzetting en iedereen vraagt zich af hoe zoiets verschrikkelijks op deze universiteit kan gebeuren. zo crimineel is het hier toch niet? er gaan verhalen de ronde over toenemende onveiligheid, zinloos geweld en aftakeling van de stad nijmegen. even later arriveren politie en ambulance.het lijk wordt afgevoerd en spoedig is de stilte weer hersteld. wie is deze henk de b. eigenlijk? het is een man van 36 die al geruime tijd psychologie doceert aan de universiteit. samen met zijn vrouw heeft hij twee kinderen en er lijkt sprake te zijn van een goed huwelijk. hij staat bekend als een strenge docent, bij wie echter veel te leren valt. recentelijk is hij nog in opspraak geweest, omdat hij een studente heeft geweigerd haar studie voort te zetten, wegens slechte resultaten. volgens sommigen was hij niet de juiste persoon om daarover te oordelen, wat leidde tot een grote rel. dit heeft zich voor de zomervakantie afgespeeld en is inmiddels alweer gesust. zo gehaat als hij is bij zijn studenten, zo populair is hij bij zijn collega's. hij is alom geliefd om zijn kennis en vakkundigheid. op een collega na. het was in eerste instantie niet de bedoeling dat henk de b. als universitair hoofddocent zou worden benoemd. deze plaats was weggelegd voor peter m. toen deze echter gedurende een lange periode ziek was, is de benoeming aan zijn neus voorbijgegaan en heeft henk de b. zijn plaats ingenomen. de heren leefden tot nu toe nog steeds op gespannen voet met elkaar. en dan is daar nog de poetsvrouw. dat is een verhaal apart. toen zij dinsdagochtend de werkkamer van henk de b. betrad om de kamer eens aan een grondige schoonmaak te onderwerpen, vond zij iets dat niet voor haar ogen was bestemd... op het bureau lagen open en bloot de papieren voor een geheim experiment. waarschijnlijk was meneer in een haast vertrokken waardoor de papieren zo waren blijven liggen! in de pauze stelde ze meteen haar collegaatje op de hoogte van haar ontdekking. wat gingen ze doen met de wetenschap die ze nu hadden? er was nu geen tijd om daarover rustig te praten, de muren hebben misschien wel oren. donderdagavond spraken ze iets af om te bespreken wat te doen. wat is dat met dat experiment? wat is er zo mysterieus aan? gebeuren er dingen die niet door de beugel kunnen? als het iets is wat het daglicht niet kan verdragen, zou het juist zijn om direct de politie in te schakelen, het is onduidelijk waarom beide dames daar niet toe hebben besloten. twee agenten gaan die donderdag meteen na de gruwelijke moord naar het huis van de man om zijn vrouw het slechte nieuws mee te delen. opmerkelijk genoeg blijft deze nogal rustig onder de boodschap van de agenten. geen traantje wordt er gelaten om de dood van haar man! vol verbazing hierover verlaten de twee agenten na tien minuten het huis. op weg naar hun dienstauto komen ze (vermoedelijk) de twee kinderen van henk de b. tegemoet. de kinderen zijn druk met elkaar in gesprek en dit levert interessant nieuws op voor de politiemannen... hoorde jij dat ook? als de buurvrouw met papa gaat trouwen neemt de buurvrouw hen mee op wereldreis? die wereldreis zit er nu dus niet meer in. de agenten bespreken wat ze zullen doen: teruggaan naar de vrouw van het slachtoffer of eerst de hoofdagent op de hoogte stellen van hun bevindingen? ze besluiten het laatste. op het politiebureau aangekomen vertellen ze de hoofdagent hun verhaal. deze verzoekt de agenten uit te zoeken welke van de vier verdachten, de collega peter m., de studente, de poetsvrouw of de echtgenote, in bezit is van een wapen. het slachtoffer is gedood met een revolver met 9 mm patronen en het vinden van dit wapen zou het onderzoek een heel eind op weg helpen. de studente geeft een paar keer niet thuis. ook telefonisch is ze niet bereikbaar. op naar verdachte twee, de poetsvrouw. zij is een erg vriendelijke vrouw van ongeveer 45 jaar die al twintig jaar werkzaam is op de universiteit. hierdoor is ze goed op de hoogte van het reilen en zeilen op de universiteit en alle verhalen en geruchten over docenten. ze bevestigt ons de verhalen die wij eerder opvingen over de strenge en door sommige mensen gehate docent. op het eerste gezicht is dit absoluut geen vrouw die tot moord in staat is, hoewel ze vaag blijft over 'het experiment'. het enige dat ze daarover kwijt wil, is dat het 'niet pluis is' maar verder geen aanleiding geeft tot iets om bang voor te zijn. als ze de agenten haar prive-adres geeft zodat ze weten waar ze na haar werk te bereiken is, zijn beide politiemannen ontzet: z¡j is de buurvrouw! hoe moet zal dit mysterie zich oplossen? zij is de minnares van de man die zojuist is overleden en er is helemaal niets te merken van enig verdriet! en waarom wil ze niet weten dat ze een relatie heeft met henk de b.? die vrouw voert heel wat in haar schild... rondvraag op de universiteit leert dat collega peter m. zojuist gisteren is vertrokken voor een vakantie van twee weken. hij heeft geen adres achtergelaten en is dus onbereikbaar. desalniettemin laten onze agenten zich niet met een kluitje in het riet sturen en proberen ze bij de portier de sleutel van zijn werkkamer los te peuteren. met succes! zorgvuldig doorzoeken de mannen de kamer naar iets wat hun op een spoor brengt. totdat een van de agenten een gil slaakt! in de prullenmand ziet hij ineens een vuurwapen liggen! zou dat de revolver zijn waarmee het slachtoffer is vermoord? voorzichtig nemen ze het mee om geen vingerafdrukken te verloren laten gaan. wanneer de portier ze bij het verlaten van het gebouw vraagt of ze nog iets konden vinden, antwoorden ze eenstemmig 'nee'. op het bureau blijkt later dat dit het gezochte wapen is en er wordt een internationaal opsporingsbevel uitgevaardigd naar peter m.