voor altijd vriendjes vanmiddag werd in de grote stad b beslist dat in heel europa, dat wil zeggen de landen die lid zijn van de eu, de 'euro' met ingang van vandaag als officiele munteenheid ingevoerd wordt. heerlijk, we komen weer een stapje dichter bij een onvoorwaardelijke vriendschap tussen de verschillende europese landen. ik ga naar frankrijk en hoef niet moeilijk te doen over de wisselkoers, ik ga naar engeland en ik hoef mijn paspoort niet te laten zien bij de grensoversteek. toch weet ik het nog niet zo zeker, hoor, met die eenheid van europa. het heeft altijd wel iets nostalgisch, dat klungelen met dat vreemde geld, dat officiele gedoe bij de engelse grens. ik wil mezelf nu ook geen nationalist noemen, maar ik zie nederland al van de kaart geveegd tot een europa toegetreden. bovendien zie ik nu al dat er niets klopt van het europese politiekbeleid. zogenaamd belangrijke mensen die voor een hoop niets doen een hoog salaris ontvangen, dat met geld uit de zakken van de europese burger gefinancierd wordt. daarnaast zal de invoering van de 'euro' als officiele munteenheid voor de gewone man niet voordelig uitvallen. al beweert de politiek nu nog van wel, en logisch, ze handelen uit eigen belang. de 'voor altijd vriendjes politiek' van de mannen en vrouwen in brussel heeft echter nog een lange weg te gaan, gekeken naar de opkomsten bij europese verkiezingen. we zijn er nog niet klaar voor, of we willen het (nog) niet. dat we de politici in brussel niet vertrouwen, kan ook een rol spelen. of dat we de politici in brussel niet kennen, het is een ver van mijn bed show, waarin de dames en heren politici een rol van weinig betekenis spelen. de onbekende namen hebben een nog onbekender gezicht en daar moet dan op gestemd worden. wie zijn ze? waar staan ze voor? wat willen ze? het enige wat we kunnen doen als stemgerechtigden, is stemmen op de partij die onze voorkeur geniet. in feite niet anders dan bij de landelijke of gemeentelijke verkiezingen. maar europees gezien streeft die partij misschien wel weer hele andere idealen na. stel nu: er is over een aantal jaren een totale eenheid tot stand gekomen: europa is niet langer een werelddeel, maar een natie. de verschillende landen zullen misschien staten geworden zijn: de verenigde staten van europa. je noemt jezelf geen nederlander meer, maar een europeaan en je spreekt geen frans meer, maar europees (engels?). er wordt door de politiek gepropageerd de verschillende culturen te vermengen, wat eigenlijk hetzelfde betekent als ze laten verdwijnen. er komt een politieke sleutel die op elke deur van iedere staat past. kortom: we gaan een geweldige toekomst tegemoet. toch? eh...nee, niet precies. we gaan een toekomst tegemoet dat is zeker. een toekomst waarin een europa een steeds belangrijker plaats in gaat nemen. een toekomst waarin samenwerking tussen de verschillende landen steeds vanzelfsprekender wordt. of het ooit zo ver zal komen als met de verenigde staten van amerika, is nog zeer de vraag. alle landen hebben binnen het werelddeel europa hun eigen geschiedenis en hun eigen cultuur opgebouwd in de loop van de tijd. de verschillende staten van amerika hebben deze kans nooit gehad. ze hebben vanaf het begin een gezamenlijke geschiedenis. zo heeft het gezamenlijke verzet tegen een vijand (de engelse bezetting) de onderlinge banden zeker verscherpt. gezamenlijk verzet roept nu eenmaal altijd een sterk gevoel van verbondenheid op bij mensen en volkeren. neem nu het gevoel nederlander te zijn bij een belangrijke voetbalwedstrijd nederland versus duitsland. europa als geheel heeft dit nooit gekend. elk land is een individu met een verschillende jeugd, verschillende ouders en een verschillend toekomstbeeld. die verschillen mogen we niet van die landen afnemen. het zou hetzelfde zijn als een kind, dat na jaren bij zijn ouders weggehaald wordt. aan de ene kant is het kind nog te jong om op eigen benen te staan, aan de andere kant is het al te oud om nog ergens anders te wennen. geef de europese landen wat meer tijd om aan elkaar te wennen en met elkaar te leren omgaan. brussel moet het allemaal niet te snel willen en zeker niet te radicaal. te snelle beslissingen zouden er wel eens voor kunnen zorgen dat 'de vriendjes voor altijd', 'vijanden voor altijd' worden.