crimi

de liftdeur ging open, een nog wat slaperige studente stapte erin, om er daarna
met een luide gil weer uit te springen. de studente bleef staan gillen, zo hard
en lang dat de portier kwam kijken wat er aan de hand was. het meisje wees
alleen maar naar de lift, de deuren waren intussen alweer dicht gegaan. de
portier drukte op het knopje, toen de deuren weer open gingen zag hij het bloed
en het lichaam. hij wendde zijn hoofd af en stuurde de student weg om zijn
collega te waarschuwen. ondertussen kwamen er meer studenten aanlopen. de
portier stuurt ze allemaal weg, hij vroeg zich af hoe het er ergens bovenuit
moest zien en dat hoefde niet iedereen te zien. hij dacht ook aan eventuele
sporen die niet uitgewist mochten worden.

de politie was snel ter plaatse, het hele erasmusgebouw werd afgesloten. de
studente die de docent, meneer klein, gevonden had, werd naar huis gebracht.
het was wel duidelijk dat zij er niets mee te maken had. de portiers werden
allebei gehoord, maar zij hadden hun posten niet alleen verlaten en ze
vertelden allebei precies hetzelfde over het verloop van de afgelopen nacht.

ondertussen begon het speculeren onder de studenten grote vormen aan te nemen.
iedereen had wel een theorie of idee wie het had gedaan. meneer klein, alias
ome willem, had geen echte vijanden onder de studenten. hij had een aantal
mensen wel geshockeerd toen hij een ome willem imitatie gaf tijdens een
svn-feestje, maar niemand had een hekel aan hem. veel studenten wisten wel te
vertellen dat hij erg vriendschappelijk was met lettica hustinx. zij hadden
tegelijkertijd eerstejaars les gegeven op de twintigste verdieping, tijdens
pauzes en voor de colleges kwam zij vaak even bij hem praten. ze zat dan altijd
zo gezellig op de tafel, de verwachting was dan ook dat zij erg geraakt zou
zijn bij het horen van zijn dood. niets was echter minder waar, zij was de
eerste die gewoon weer aan het werk ging alsof er niets gebeurd was. 

mevrouw klein was helemaal ondersteboven, ze kon niet bedenken wie zo'n hekel
aan haar man had. dat hij niet thuis was gekomen, had zij pas de volgende
ochtend gemerkt. hij werkte wel vaker lang door, dat bevestigden de portiers.
zij lieten hem er dan 's nachts uit en zijn vrouw was, net als altijd, gewoon
naar bed gegaan. pas toen zij de volgende ochtend wakker was geworden, had ze
ontdekt dat hij niet thuis was gekomen. op het moment dat zij hem probeerde te
bellen had de politie op de stoep gestaan. ze was zo over stuur geweest van het
nieuws, dat ze al snel van toneel verdween als verdachte.

in de kamer van meneer klein werden briefjes gevonden, rare briefjes, een soort
dreigbriefjes. na veel navraag kwam er een student naar voren die de briefjes
geschreven bleek te hebben. hij had per se een 10 willen halen voor zijn
deeltentamen syntaxis 1a, maar toen dat niet gelukt was en hij het niet mocht
herkansen had hij geprobeerd te chanteren met iets dat hij alleen wist. de
politie vroeg natuurlijk door naar wat hij wist. na lang aarzelen en hakkelen
kwam het eruit, de jongen had gezien dat meneer klein met een vrouw had gegeten
en ze hadden nogal verliefd gedaan. na een bezoek aan mevrouw klein had de
jongen wel door gehad dat de twee vrouwen niet dezelfde waren en dat meneer
klein dus een minnares had. maar hij had klein daar echt niet om vermoord, hij
had alleen maar een hoger cijfer gewild en dit was nooit de bedoeling geweest.
volgens de jongen had ze wel wat weg van een van de poetsvrouwen op de
universiteit. op verzoek wees hij haar aan, terwijl ze aan het werk was.

het was een getrouwde vrouw die uit de sleur had willen breken. ze was echt
verliefd geworden op klein en hij op haar, maar beiden hadden ze hun vertrouwde
leven niet op willen geven. het had niet lang geduurd en ze bewaarde eigenlijk
alleen maar goede herinneringen aan de tijd die ze samen hadden gedeeld.

eigenlijk bleef nu alleen lettica hustinx nog maar over als verdachte. toen de
politie daar verder op door ging, bleek dat aan de maandagmorgen-bezoekjes een
abrupt einde was gekomen. mevrouw neijt had een deel van een ruzie tussen de
twee opgevangen, de ruzie was gegaan over het feit dat klein zijn eigen boeken
op de lijst zette voor zijn studenten. rob van de schoor was hierover ook al
een keer tegen klein uitgevallen en rob van de schoor en lettica hustinx waren
goede vrienden.

de politie besloot hen samen op het bureau te roepen en vroeg ze waren ze waren
op de avond van de moord. toen ze allebei tegelijk antwoorden bij rob/bij
lettica thuis, wist de politie dat er iets niet klopte. toen kwam de aap uit de
mouw. klein had hen gezegd dat ze zelf niet wisten te profiteren van de
gewilligheid van hun studenten. je kon ze alles laten kopen, dus vooral je
eigen boeken. aangezien je daar provisie voor kreeg, dwong je ze daar dus
gewoon toe. vooral eerstejaars waren zo makkelijk te beinvloeden, als hij zou
zeggen dat de boeken van rob vooral niet de moeite waard waren, zou geen
student aan de kun ze nog kopen. die macht had hij nou eenmaal. voor een cijfer
kreeg je volgens klein alles voor elkaar, sommige meisjes deden nou eenmaal
alles voor een goed punt.


dat was voor lettica de limit geweest, als slachtoffer van dergelijk
machtsmisbruik had ze het zelf willen beeindigen. naderhand had ze rob
ingelicht, hij was geschokt geweest, maar hoe kon hij haar nou verraden.
volgens hem had ze ook eigenlijk wel gelijk, hij maakte misbruik van zijn
studenten.

toch was het voor de rechter niet voldoende, lettica verdween achter de tralies
voor 6 jaar wegens moord met voorbedachten rade. rob kreeg 240 uur
dienstverlening, omdat hij verzwegen had dat zij het gedaan had.